KIEROWCY W PRZEWOZACH TOWAROWYCH

Kierowcy wykonujący przewozy towarowe podlegają w większości pod regulacje przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006, jeśli jeżdżą na terenie UE lub Umowy AETR, jeśli opuszczają teren Unii. Wyjątki od tej zasady dotyczą głównie kierowców lekkich aut dostawczych, w tym np. kurierów, którzy wykonują przewóz pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wyłączony spod regulacji wymienionych wyżej aktów prawa międzynarodowego.

Kurier w ramach własnej działalności gospodarczej wykonuje przewozy drogowe lekkim samochodem dostawczym o dopuszczalnej masie całkowitej równej 3,5 tonom. Nie podlega on pod przepisy międzynarodowe, gdyż z uwagi na rodzaj pojazdu korzysta z wyłączenia spod ich stosowania, przez co jego czas jazdy, przerwy i odpoczynki nie są regulowane przez rozporządzenie (WE) nr 561/2006 czy Umowę AETR. Z drugiej strony nie jest on pracownikiem i nie wykonuje przewozu drogowego w rozumieniu ustawy o czasie pracy kierowców, więc również jego czas pracy nie podlega limitom. Nie musi on również korzystać z przerw i odpoczynków zgodnie z przepisami ustawy o czasie pracy kierowców. W takim przypadku może on pracować np. 20 godzin bez przerw, skorzystać z 4 godzin odpoczynku i podjąć ponownie prowadzenie pojazdu, nie naruszając przy tym żadnego przepisu. Kwestie jego czasu pracy podlegają bowiem tylko regulacji umownej z podmiotem go zatrudniającym.

Warto również pamiętać o katalogach wyłączeń wynikających z art. 3 i art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 561/2006. Pierwszy z nich jest obligatoryjny i funkcjonuje z mocy samego przepisu. Stosowanie drugiego z nich zostało z kolei potwierdzone w art. 29 ustawy o czasie pracy kierowców. Co do zasady, kierowcy większych pojazdów, odbywający podróże w całości lub w części po drogach publicznych, załadowanym lub pustym pojazdem używanym do przewozu osób lub rzeczy, wykonują przewóz drogowy w rozumieniu art. 4 lit. a rozporządzenia (WE) nr 561/2006. Przekładając to na rodzime realia, należy stwierdzić, że przewozem drogowym będzie każda podróż odbywana choć w części po drodze krajowej, wojewódzkiej, powiatowej bądź gminnej (art. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - Dz. U. z 2015 r. poz. 460 z późn. zm.). W praktyce oznacza to wyłączenie spod regulacji rozporządzenia również przewozów wykonywanych w całości poza drogami publicznymi, np. w żwirowniach, kopalniach czy na dużych budowach.

Uwaga! W listopadzie 2013 r. Prezydent RP ratyfikował zmiany do Umowy AETR, ale oświadczenie rządowe i treść zmienionej umowy zostały opublikowane w Dzienniku Ustaw dopiero 28 marca 2014 r. (Dz. U. poz. 409). W ten sposób przyjęto w Polsce zmiany wprowadzane do Umowy w 2003, 2006 i 2010 r., co wreszcie spowodowało, że naszych kierowców obowiązują jednolite zasady jak kierowców zatrudnionych w innych państwach będących stroną Umowy AETR. Od tej daty większość regulacji Umowy jest zbieżna z przepisami rozporządzenia (WE) nr 561/2006, a różnice są już naprawdę niewielkie.