Świadczenie rehabilitacyjne dla ubezpieczonych rokujących odzyskanie zdolności do pracy

Jeśli ubezpieczony po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie tej zdolności, może skorzystać ze świadczenia rehabilitacyjnego.

Tak stanowi art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej.

Przyznawane jest ono zazwyczaj odpowiednio od 183. lub 271. dnia niezdolności do pracy. Zdarza się też, że przyznanie prawa i wypłata świadczenia następuje jeszcze przed upływem pełnego okresu zasiłkowego, przykładowo po 179 dniach pobierania zasiłku chorobowego.

Maksymalnie 12 miesięcy

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, przy czym nie dłużej niż przez 12 miesięcy, a więc 360 dni. W przypadku oznaczenia okresu uprawniającego do świadczeń chorobowych w miesiącach, za miesiąc uważa się 30 dni (art. 11 ust. 5 oraz art. 22 ustawy zasiłkowej).

O okolicznościach mających znaczenie dla oceny prawa do świadczenia rehabilitacyjnego orzeka:

• lekarz orzecznik ZUS - pełniąc rolę I instancji albo
   
• komisja lekarska ZUS - jako II instancja.

Prawa do omawianego świadczenia nie nabędzie jednak, mimo korzystania z zasiłku chorobowego, osoba uprawniona do:

• emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, 
   
• zasiłku dla bezrobotnych, 
   
• zasiłku lub świadczenia przed- emerytalnego, 
   
• nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego,
   
• urlopu dla poratowania zdrowia, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów.

Tryb postępowania

Ponieważ postępowanie przed organem rentowym ma dwuinstancyjny charakter, a co jest z tym związane wymaga odpowiedniego czasu na przeprowadzenie tych formalności, ze złożeniem stosownego wniosku o przyznanie świadczenia nie należy czekać aż do wyczerpania pełnego okresu należnego zasiłku chorobowego. Przy czym wnioskującym może być ubezpieczony albo płatnik składek ubezpieczonego, który czynności związane z przygotowaniem wniosku podejmie po uzgodnieniu takiego stanu rzeczy z ubezpieczonym.

Ponadto nie później niż na 60 dni przed zakończeniem okresu zasiłkowego wystawiający zaświadczenie lekarskie przeprowadza badanie i ocenia, czy stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do:

• świadczenia rehabilitacyjnego,
   
• renty z tytułu niezdolności do pracy.

Wystawiający zaświadczenie lekarskie powinien poinformować ubezpieczonego o terminie takiego badania. Następnie stosownie do wyników oceny lekarz wystawia zaświadczenie o stanie zdrowia dla celów świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Ubezpieczony natomiast powinien zostać poinformowany o potrzebie niezwłocznego zgłoszenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego lub renty z tytułu niezdolności do pracy. Tak wynika z § 9 ust. 3-5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego oraz trybu i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim (Dz. U. z 2015 r. poz. 2013).

Jeżeli stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia złożenie wniosku o świadczenie rehabilitacyjne, to powinien on z takim wnioskiem wystąpić do ZUS niezwłocznie. W przypadku gdy ubezpieczony wystąpi o świadczenie tuż przed wyczerpaniem zasiłku chorobowego, negatywną konsekwencją może się okazać oczekiwanie na wypłatę przyznanego świadczenia. Podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczenia stanowi bowiem orzeczenie:

• lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub zarzutu wadliwości albo
   
• komisji lekarskiej.

Sprzeciw i zarzut wadliwości to środki zaskarżenia przysługujące od orzeczenia lekarza orzecznika, odpowiednio osobie zainteresowanej oraz Prezesowi ZUS.

Podstawą do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego jest decyzja organu rentowego, określająca okres, na jaki zostało ono przyznane oraz jego wysokość.