Składki na FP i FGŚP z tytułu wykonywania pracy przez część miesiąca

Pracownik pełnoetatowy (z kilkuletnim stażem pracy) z końcem sierpnia 2016 r. otrzymał wynagrodzenie w kwocie 750 zł. W miesiącu tym wykonywał on bowiem pracę tylko przez kilka dni z powodu jej podjęcia w trakcie miesiąca. Czy od kwoty tej wypłaty powinienem był naliczyć za niego składki na FP i FGŚP?

Z pytania nie wynika m.in., w jakiej wysokości pracownik ma ustalone miesięczne wynagrodzenie ze stosunku pracy. Informacja ta ma istotne znacznie do udzielenia prawidłowej odpowiedzi na pytanie.

Składkę na FP nalicza się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (bez stosowania jej ograniczenia do wysokości rocznego limitu), wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. Tak stanowi art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 ze zm.).

Przeliczenia podstawy wymiaru składek na okres miesiąca (o którym mowa w powołanym wyżej przepisie) dokonuje się m.in. w przypadku zawarcia w trakcie miesiąca umowy o pracę z pracownikiem. Za pomocą takiego przeliczenia sprawdza się, jaka byłaby wysokość podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych, gdyby pracownik przepracował cały miesiąc.

Takiego też przeliczenia podstawy wymiary składek dokonuje się, gdy:

• w trakcie miesiąca pracodawca rozwiązał umowę o pracę z pracownikiem,
   
• przez część miesiąca pracownik chorował lub przebywał na urlopie bezpłatnym.

Jeśli po takim przeliczeniu wyniesie ona co najmniej tyle, ile obowiązujące w danym roku kalendarzowym minimalne wynagrodzenie za pracę, wtedy pracodawca opłaca za taką osobę składkę na FP. Tym samym, gdy będzie ona niższa od kwoty tego wynagrodzenia - składka na FP nie będzie należna.

Inaczej jest w przypadku składki na FGŚP. Obowiązek jej zapłaty dotyczy bowiem m.in. pracodawcy, wobec którego stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1256). Ustala się ją od kwoty stanowiącej podstawę wymiaru składek emerytalnej i rentowych bez stosowania jej rocznego ograniczenia (art. 29 ust. 1 tej ustawy). Co istotne, składka na FGŚP jest za pracownika wymagana niezależnie od wysokości uzyskanej przez niego (oskładkowanej) pensji z etatu.

Zwracamy jednocześnie uwagę, że składek na wskazane Fundusze nie opłaca się za pracowników, którzy osiągnęli wiek wynoszący odpowiednio co najmniej 55 lat - w przypadku kobiet i 60 lat - w przypadku mężczyzn. Ponadto, przez określony ustawowo czas, pracodawcy nie opłacają składek na FP i FGŚP za osoby zatrudnione, które ukończyły 50. rok życia i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawały w ewidencji bezrobotnych urzędu pracy oraz skierowanych zatrudnionych bezrobotnych, którzy nie ukończyli 30. roku życia (pisaliśmy o tym w pkt 4 niniejszego rozdziału).