Przerwanie drogi
W doktrynie i judykaturze zgodnie uznaje się, że przerwanie drogi z przyczyn życiowo uzasadnionych nie pozbawia zdarzenia cech wypadku w drodze do pracy lub z pracy. W celu zobrazowania podejścia sądów do tego zagadnienia warto przedstawić kilka orzeczeń.
Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z 22 stycznia 1998 r. (sygn. akt II UKN 462/97, OSNP 1999/1/23), pracownik odbywający drogę do pracy lub z pracy własnym samochodem nie przerywa tej drogi, jeśli usuwa usterkę samochodu i w trakcie tej czynności ulega wypadkowi. Zdarzenie jest wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy, niezależnie od tego, do kogo należał teren, na którym nastąpiło. W innym wyroku, z 20 kwietnia 2001 r. (sygn. akt II UKN 347/00, OSNP 2003/1/22), Sąd Najwyższy stwierdził, że codzienne, zwyczajowe dokonywanie zakupów artykułów spożywczych podczas odbywania najkrótszej drogi z pracy do domu nie przerywa tej drogi, także wówczas, gdy dokonaniu zakupu towarzyszy spożycie alkoholu, które w żadnym stopniu nie wpłynęło na zdarzenie wypadkowe.
W jeszcze innym wyroku, Sąd Apelacyjny w Białymstoku 24 stycznia 1996 r. stwierdził, że spłata kredytu bankowego w czasie drogi pracownika do domu stanowi przerwę życiowo uzasadnioną, niepozbawiającą go odszkodowania z tytułu skutków wypadku przy wykonywaniu tej czynności (sygn. akt III AUr 11/96, OSA 1996/7-8/26).
Przerwą życiowo uzasadnioną nie będzie natomiast przerwanie drogi z pracy w interesie zakładu rzemieślniczego prowadzonego przez członka rodziny pracownika (por. wyrok SN z 21 września 1999 r., sygn. akt II UKN 115/99, OSNP 2000/24/907), czy też pracy przy budowie własnego domu w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania pracownika (por. wyrok SN z 28 sierpnia 1997 r., sygn. akt II UKN 205/97, OSNP 1998/10/314).
Dokonując kwalifikacji prawnej danego zdarzenia, jako wypadku w drodze do pracy lub z pracy, należy również przeanalizować, czy wybrana przez pracownika droga była drogą najkrótszą. Przepisy nie wskazują, w jaki sposób powinien on odbywać drogę do pracy lub z pracy. W wyroku z 20 kwietnia 2001 r. (sygn. akt II UKN 351/00, OSNP 2003/1/23) Sąd Najwyższy stwierdził, że dla oceny, czy wypadek zdarzył się w drodze z pracy, nie jest przesądzające to, że pracownik odbywa drogę w kierunku przeciwnym do miejsca zamieszkania, lecz to, czy droga ta jest drogą najkrótszą lub wyjątkowo drogą najdogodniejszą komunikacyjnie. Jest to o tyle istotne, że przebycie drogi dłuższej może być dla pracownika znacznie szybsze i mniej uciążliwe ze względu na istniejące warunki komunikacyjne niż wybranie tej faktycznie najkrótszej.
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.VademecumBHP.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
15.09.2025 (poniedziałek)
22.09.2025 (poniedziałek)
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE - Prawo pracy
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM - Prawo pracy
Forum aktywnych księgowych i kadrowców
| ||||||||||||
|
||||||||||||