Rozliczenie składek ZUS za pracownika delegowanego za granicę

Pracownicy oddelegowani do pracy za granicę otrzymają wynagrodzenia za grudzień 2016 r. dopiero na koniec stycznia 2017 r. Czy składki ubezpieczeniowe od tej wypłaty powinniśmy im ustalić od minimalnej podstawy wymiaru obowiązującej w 2016 r.? Dodam, że pracownicy od 23 grudnia do 31 grudnia 2016 r. przebywali na urlopie wypoczynkowym.

NIE. Podczas naliczania składek ZUS za pracowników oddelegowanych do pracy za granicę od wynagrodzenia należnego za grudzień 2016 r., lecz wypłaconego im w 2017 r., bierze się pod uwagę przepisy obowiązujące w 2017 r. Dlatego składki ubezpieczeniowe do ZUS należy w takim przypadku ustalić od podstawy wymiaru nie niższej niż minimum obowiązujące w 2017 r.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę stanowi przychód w rozumieniu przepisów o pdof, osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Wyłącza się z niej wynagrodzenie chorobowe, zasiłki oraz przychody zwolnione z oskładkowania na podstawie przepisów rozporządzenia określającego szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Od 1 października 2016 r., w przypadku pracowników oddelegowanych do pracy za granicą, których przychód jest wyższy niż prognozowane przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, podstawy wymiaru składek społecznych nie stanowi część wynagrodzenia w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu. Wysokość tej diety określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167). Taka zasada ustalania podstawy wymiaru składek dla pracowników oddelegowanych do pracy za granicą wynika z § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236 ze zm.), zwanego rozporządzeniem składkowym. Przepis ten zastrzega jednocześnie, że ustalona w taki sposób podstawa wymiaru składek społecznych dla osób, o których mowa, nie może być niższa od kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego obowiązującego w danym roku kalendarzowym. W 2017 r. wynosi ono 4.263 zł (w 2016 r. była to kwota 4.055 zł).

Należy jednak zaznaczyć, że § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia składkowego stosuje się jedynie w sytuacji, gdy przychód pracownika za dany miesiąc jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie miesięczne. Jeśli natomiast przychód pracownika za dany miesiąc (tu: wynagrodzenie należne za grudzień 2016 r. wypłacone w styczniu 2017 r.) nie przekracza tego poziomu, wówczas pracodawca nie może zastosować zwolnienia wynikającego z tego przepisu. Nie ma zatem podstaw do odejmowania równowartości diet, ani też porównania przychodu do kwoty przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. W przypadku uzyskiwania przez pracownika przychodu niższego od przeciętnego wynagrodzenia, podstawę wymiaru składek stanowi faktycznie uzyskiwany przez niego przychód.

Warto też dodać, że do dni pobytu za granicą nie wlicza się okresu przebywania przez pracownika na urlopie wypoczynkowym - niezależnie od tego, gdzie go spędza (przykład), a także okresu pobierania wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku chorobowego.