Nowa podstawa wymiaru świadczeń

Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych oblicza się na nowo wówczas, gdy między poszczególnymi okresami pobierania świadczeń (bez względu na ich rodzaj) wystąpiła przerwa przekraczająca 3 miesiące kalendarzowe.

Pracownica pobierała wynagrodzenie, a następnie zasiłek chorobowy w okresie od 28 lipca do 5 grudnia 2016 r. Podstawę wymiaru tych świadczeń stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownicy za okres od lipca 2015 r. do czerwca 2016 r. W okresie od 2 do 6 marca 2017 r. (5 dni) pracownica nabyła prawo do zasiłku opiekuńczego (tj. do innego rodzaju zasiłku). Ponieważ przerwa między okresami pobierania zasiłków trwała krócej niż 3 miesiące kalendarzowe (styczeń i luty 2017 r.), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowiło wynagrodzenie za ten sam okres, który uwzględniono przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia i zasiłku chorobowego.

Ponownie pracownica była niezdolna do pracy z powodu choroby od 2 do 10 czerwca 2017 r. Przerwa między okresami pobierania świadczeń chorobowych wyniosła 2 miesiące kalendarzowe (kwiecień i maj), zatem jako podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego należało przyjąć to samo wynagrodzenie, od którego obliczono zasiłek opiekuńczy wypłacony za 5 dni marca 2017 r.

Omówiona wyżej zasada nie będzie miała zastosowania, jeżeli miała miejsce zmiana wymiaru czasu pracy. W takim przypadku podstawę wymiaru świadczenia, do którego prawo powstało po przerwie, ustala się na nowo, nawet wówczas gdy przerwa ta trwała krócej niż 3 miesiące kalendarzowe.

Pracownikowi zatrudnionemu na 1/2 etatu, od 1 kwietnia 2017 r. zwiększono wymiar czasu pracy do pełnego etatu. Pracownik nabył prawo do wynagrodzenia chorobowego za okres od 8 do 19 stycznia 2017 r., a następnie od 7 do 23 kwietnia 2017 r. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego za okres niezdolności do pracy trwającej:

• w styczniu 2017 r., stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od stycznia do grudnia 2016 r.,
   
• w kwietniu 2017 r. (po przerwie krótszej niż 3 miesiące kalendarzowe), stanowiło wynagrodzenie za kwiecień 2017 r. w wysokości ustalonej dla nowego wymiaru czasu pracy.

Jeżeli po przerwie krótszej niż 3 miesiące kalendarzowe pracownik nabędzie prawo do innego rodzaju świadczenia (np. po zasiłku chorobowym do zasiłku macierzyńskiego), a w podstawie wymiaru pierwszego zasiłku (chorobowego) uwzględniony był składnik wynagrodzenia, którego nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru kolejnego zasiłku (macierzyńskiego), nie ustala się nowej podstawy wymiaru tego zasiłku, lecz jedynie z ustalonej podstawy wymiaru wyłącza ten składnik wynagrodzenia.