Wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy przypadający pomiędzy okresami długotrwałej niezdolności do pracy

Pracownik wynagradzany stałą stawką miesięczną w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, od połowy maja 2016 r. do pierwszych dni września br. był niezdolny do pracy z powodu choroby (pobierał wynagrodzenie i zasiłek chorobowy, a następnie świadczenie rehabilitacyjne). Bezpośrednio po powrocie do pracy skorzystał z miesięcznego urlopu wypoczynkowego, po którym ponownie stał się niezdolny do pracy. Jak należało obliczyć wynagrodzenie za urlop?

Stosownie do art. 172 K.p., za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia mogą być obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu, a w razie znacznego wahania ich wysokości, do 12 miesięcy poprzedzających. W tym przypadku nie występują jednak takie zmienne składniki wynagrodzenia, co oznacza, że w zakresie ustalania podstawy nie trzeba "cofać się" do poprzednich miesięcy.

Powyższe potwierdzają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. nr 2, poz. 14 z późn. zm.), dalej rozporządzenia urlopowego. Zgodnie z § 7 tego aktu prawnego, składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości uwzględnia się w wynagrodzeniu urlopowym w wysokości należnej pracownikowi w miesiącu wykorzystywania urlopu. Jedynie składniki tzw. zmienne, za okresy do miesiąca, uwzględnia się w łącznej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie 3 (lub do 12) miesięcy poprzedzających. Podstawę wymiaru wynagrodzenia urlopowego, którą - w celu uzyskania stawki urlopowej - dzieli się przez liczbę godzin pracy, stanowi suma składników zmiennych (§ 8 ust. 3 i § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia urlopowego). Wynagrodzenie o charakterze stałym miesięcznym wypłaca się zatem w obowiązującej stawce.

Jeśli w danym miesiącu występuje inna niż urlop nieobecność w pracy, za którą pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia, to w zależności od charakteru tej nieobecności, stawkę stałą pomniejsza się według jednej z metod wskazanych w rozporządzeniu o wynagrodzeniu. W razie absencji chorobowej, za którą przysługują świadczenia z tego tytułu - dzieli się tę stawkę przez 30 i mnoży uzyskaną kwotę przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności do pracy, a wynik tego działania odejmuje od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.

Przechodząc do wysokości wynagrodzenia zauważyć należy, że wraz ze wzrostem płacy minimalnej odpowiednio powinno wzrosnąć wynagrodzenie pracownika. Do podwyżki nie jest zobowiązany jedynie ten pracodawca, który obok stawki zasadniczej wypłaca inne jeszcze składniki zaliczane do wynagrodzeń osobowych (np. premie, prowizje), które zapewniają uzyskanie gwarantowanej wysokości.

Wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia (obecnie 2.000 zł miesięcznie).