Potrącenie wpłat do PPK od wynagrodzenia z umowy zlecenia

Do osób zatrudnionych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1342) zalicza się m.in. osoby fizyczne, które ukończyły 18. rok życia, wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z art. 750 K.c. stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, dalej zwane zleceniobiorcą, podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tego tytułu w Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy o sus. Jeżeli więc zleceniobiorca ukończył 18. rok życia i z ww. umowy podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, to zleceniodawca (podmiot zatrudniający) obowiązany jest w jego imieniu i na jego rzecz zawrzeć umowę o prowadzenie PPK, o ile:

• nie ukończył 55 lat oraz
• wcześniej nie złoży w podmiocie zatrudniającym deklaracji w formie pisemnej o niedokonywaniu wpłat do PPK albo nie przestanie być w stosunku do tego podmiotu zatrudniającego osobą zatrudnioną.

Warunkiem jest jeszcze legitymowanie się wymaganym okresem zatrudnienia. Obowiązek zawarcia w imieniu i na rzecz zleceniobiorcy umowy o prowadzenie PPK powstaje po upływie trzeciego miesiąca zatrudnienia w podmiocie zatrudniającym, nie później niż do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin 3 miesięcy zatrudnienia (art. 16 ust. 1 ustawy o PPK). Okres zatrudnienia w stosunku do osób wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenia ustala się od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy (art. 2 ust. 1 pkt 15 lit. b ustawy o PPK).

Uwaga! Do okresu zatrudnienia wlicza się okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy, które miały miejsce w podmiocie zatrudniającym, a także okresy zatrudnienia w innych podmiotach zatrudniających, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podmiot zatrudniający jest następcą prawnym w stosunkach prawnych nawiązanych przez podmiot zatrudniający, który poprzednio zatrudniał osobę zatrudnioną (art. 16 ust. 2 ustawy o PPK). Dlatego podmiot zatrudniający, który w ciągu 12 miesięcy poprzedzających aktualną umowę zawierał z tą samą osobą umowy zlecenia, z tytułu których podlegała ona obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, powinien okres/okresy ich wykonywania zaliczyć do wymaganych 3 miesięcy zatrudnienia. Gdyby już w momencie rozpoczęcia wykonywania nowej umowy zlecenia okazało się, że osoba ta legitymuje się odpowiednim okresem zatrudnienia, to do 10. dnia następnego miesiąca podmiot zatrudniający powinien zawrzeć w jej imieniu i na jej rzecz umowę o prowadzenie PPK (o ile wcześniej nie złoży ona deklaracji o niedokonywaniu wpłat do PPK). W takim bowiem przypadku, zgodnie z wyjaśnieniem PFR, dostępnym na stronie internetowej www.mojeppk.pl, przyjmuje się, że: "(...) miesiąc, w którym osoba ta jest ponownie zatrudniana jest miesiącem, w którym upłynął okres 3 miesięcy zatrudnienia. Tym samym, umowę o prowadzenie PPK należy zawrzeć nie później niż do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osoba została ponownie zatrudniona w danym podmiocie zatrudniającym.".

Wspomnijmy, że osoby zatrudnione, które ukończyły 55 lat, ale nie przekroczyły 70. roku życia mogą złożyć wniosek o przystąpienie do PPK. Podmiot zatrudniający powinien poinformować je o takiej możliwości.

Załóżmy, że zleceniodawca objęty ustawą o PPK zawarł umowę zlecenia z osobą fizyczną w wieku 30 lat na okres od 1 czerwca do 31 grudnia 2021 r. Z umowy zlecenia podlega ona obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalno-rentowym. Trzymiesięczny okres zatrudnienia upłynie 29 sierpnia 2021 r. (30 dni czerwca + 31 dni lipca + 29 dni sierpnia). Jeżeli zleceniobiorca nie złoży deklaracji o niedokonywaniu wpłat do PPK, podmiot zatrudniający obowiązany będzie zawrzeć w imieniu i na rzecz zleceniobiorcy umowę o prowadzenie PPK w okresie od 30 sierpnia do 10 września 2021 r.

Uwaga! Ustalając okres 3-miesięcznego zatrudnienia dla celów zawarcia umowy o prowadzenie PPK, należy wliczać okres wykonywania umowy zlecenia stanowiącej tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalno-rentowych.

Po zawarciu ww. umowy podmiot zatrudniający oblicza wpłaty do PPK finansowane z własnych środków (podstawową w wysokości 1,5% wynagrodzenia, ewentualnie także dodatkową w wysokości do 2,5% wynagrodzenia) oraz oblicza i pobiera ze środków zleceniobiorcy-uczestnika wpłaty do PPK przez niego finansowane (podstawową, co do zasady, w wysokości 2% wynagrodzenia, ewentualnie także dodatkową w wysokości do 2% wynagrodzenia). Wpłaty te ustala od wynagrodzenia zleceniobiorcy stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe (bez stosowania rocznego ograniczenia). Wpłata do PPK finansowana przez podmiot zatrudniający nie podlega oskładkowaniu (art. 26 ust. 5 ustawy o PPK), ale jest opodatkowana jako przychód z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 8 ustawy o pdof) na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 ustawy o pdof. Jak czytamy na wymienionej wcześniej stronie internetowej PFR: "(...) wpłaty podstawowe i dodatkowe dokonywane przez podmiot zatrudniający (zleceniodawcę), finansowane z jego środków, przekazywane na rachunek w PPK, stanowią dla zleceniobiorcy przychód z umowy zlecenia, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy PIT, w związku z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji przysługują od tego przychodu koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy PIT.".