Zwolnienie chorego pracownika z krótkim stażem zakładowym

Od 1 lipca 2024 r. zatrudniliśmy pracownika na podstawie umowy o pracę. Od 12 listopada br. jest nieobecny w pracy z powodu choroby i zanosi się na to, że będzie to dłuższa nieobecność. Czy w tej sytuacji będziemy mogli go zwolnić po jego powrocie z bieżącego zwolnienia chorobowego, czy dopiero po upływie okresu zasiłkowego?

W sytuacji przedstawionej w pytaniu zwolnienie pracownika na podstawie art. 53 K.p., tj. bez zachowania okresu wypowiedzenia, z powodu choroby pracownika, będzie możliwe po upływie 3 miesięcy nieprzerwanej nieobecności chorobowej pracownika. Pracodawca nie będzie musiał czekać na upływ okresu zasiłkowego, pod warunkiem że pracownik po upływie 3 miesięcy nieprzerwanej choroby nadal będzie niezdolny do pracy z tego powodu.

Kodeks pracy umożliwia rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem, który jest nieobecny w pracy z powodu choroby. Może to nastąpić po upływie okresów wskazanych w art. 53 Kodeksu pracy, o ile pracownik jest nadal niezdolny do pracy w związku z chorobą.

Zgodnie z przywołanym przepisem, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika do pracy z powodu choroby trwa dłużej niż m.in. 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u pracodawcy krócej niż 6 miesięcy (art. 53 § 1 pkt 1 lit. a K.p.).

Okres ochronny pracownika, który jest nieobecny w pracy z powodu choroby, jest generalnie uzależniony od jego zakładowego stażu pracy. Należy przy tym podkreślić, że w przypadku pracownika o stażu zakładowym poniżej 6 miesięcy do zakładowego stażu pracy, od którego zależy długość okresów ochronnych, nie wlicza się okresu choroby (patrz wyrok w ramce). Jednak w takiej sytuacji - w kontekście możliwości zwolnienia pracownika w trybie art. 53 K.p. - wymagane jest, aby okres 3-miesięcznej nieobecności z powodu choroby był nieprzerwany.

Takie stanowisko zajęło Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w odpowiedzi z dnia 20 lipca 2018 r. na zapytanie naszego Wydawnictwa. Resort pracy uznał w niej, że: "(...) okres niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby trwającej dłużej niż 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy (...) - obejmuje nieprzerwany okres nieobecności pracownika w pracy. Okres ten nie musi jednak obejmować jednego okresu niezdolności do pracy spowodowanego chorobą. Może to być kilka okresów spowodowanych tą samą chorobą, a także (...) różnymi chorobami. (...)".

Należy nadmienić, że zgodnie ze stanowiskiem resortu pracy zajętym w piśmie z dnia 5 maja 2022 r., wydanym w odpowiedzi na zapytanie naszego Wydawnictwa, przy ustalaniu upływu 3-miesięcznego okresu choroby, o którym mowa w art. 53 § 1 pkt 1 lit. a) K.p., należy stosować potoczną metodę liczenia terminów. Zgodnie z tą metodą koniec terminu przypada w dniu poprzedzającym pierwszy dzień terminu (tu: upływ 3 miesięcy choroby liczonych od 12 listopada 2024 r. upłynie 11 lutego 2025 r.). Jeżeli we wskazanym okresie pracownik będzie nieprzerwanie niezdolny do pracy z powodu choroby i ta niezdolność będzie trwała po 11 lutym 2025 r., pracodawca będzie mógł go zwolnić na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. a) K.p.