Podstawa wymiaru zasiłku po zmianie wymiaru czasu pracy

podstawa wymiaru świadczenia jest niższa od obowiązującej w danym roku kalendarzowym najniższej podstawy wymiaru zasiłku

podstawa wymiaru świadczenia ulega podwyższeniu do nowej gwarantowanej kwoty przewidzianej dla danego pracownika, np. z dniem 1 stycznia następnego roku kalendarzowego

po zasiłku chorobowym pracownik nabywa prawo do świadczenia rehabilitacyjnego

podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego podlega waloryzacji, o ile jej wskaźnik w okresie, na który przypada pierwszy dzień tego świadczenia, przekracza 100%

zmiana zasad wypłaty składnika wynagrodzenia za okres absencji chorobowej pracownika

dany składnik wynagrodzenia podlega odpowiednio wyłączeniu lub uwzględnieniu z/w podstawy/ie wymiaru świadczenia należnego za okres od dnia zmiany zasad jego wypłaty

składniki wynagrodzenia uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku przysługują tylko do określonego terminu albo ich wypłaty zaprzestano

składniki wynagrodzenia, które już pracownikowi nie przysługują, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru świadczenia chorobowego

ustanie zatrudnienia

podstawa wymiaru zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego, należnego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego podlega ograniczeniu do kwoty wynoszącej 100% przeciętnego wynagrodzenia, o ile przekracza tę wartość

przerwa między należnymi pracownikowi świadczeniami wynosi co najmniej 3 miesiące kalendarzowe

podstawę wymiaru świadczenia należnego po przerwie ustala się na nowo

zmiana umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegająca na zmianie wymiaru czasu pracy, w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach ją poprzedzających

podstawę wymiaru świadczenia stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy

Przykład

Pracownik, zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, na swój wniosek przez pół roku, tj. w okresie od 1 września 2016 r. do 28 lutego 2017 r., miał obniżony wymiar czasu pracy do połowy etatu. Ubezpieczony ten przedłożył zaświadczenie lekarskie ZUS ZLA na okres od 27 lutego do 31 marca 2017 r. Ponieważ obecna zmiana wymiaru czasu pracy nastąpiła w trakcie trwającej niezdolności do pracy, podstawa wymiaru należnego mu świadczenia chorobowego nie będzie ponownie ustalana. Za cały okres niezdolności do pracy stanowić ją będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od września 2016 r. do stycznia 2017 r., tj. za pełne miesiące kalendarzowe poprzedzające powstanie niezdolności do pracy, ustalone dla nowego (po poprzedniej zmianie) wymiaru czasu pracy. Wynosi ono 1.121,77 zł.

Dopóki pracownik był zatrudniony na pół etatu, podstawa wymiaru świadczenia przekraczała gwarantowaną dla tego wymiaru czasu pracy najniższą podstawę wymiaru zasiłku, która w 2017 r. wynosi 862,90 zł (tj. 2.000 zł × 1/2 = 1.000 zł; 1.000 zł - 1.000 zł × 13,71% = 862,90 zł). Dla celów obliczenia świadczenia za okres od 1 marca 2017 r. zostanie jednak podwyższona do kwoty przewidzianej dla pracowników zatrudnionych na cały etat, tj. do kwoty 1.725,80 zł (tj. 2.000 zł - 2.000 zł × 13,71% = 1.725,80 zł).