Umowa o pracę

Stosunek pracy między zatrudniającym i cudzoziemcem może zostać nawiązany przy zastosowaniu prawa przez nich wskazanego. Wynika to z:

• art. 8. ust. 1 rozporządzenia PE i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (Dz. Urz. UE nr L 177/6 z 4.07.2008 r.), dalej rozporządzenia unijnego - przewidującego, że indywidualna umowa o pracę podlega prawu wybranemu przez strony,
   
• art. 28 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 1792), który nakazuje stosowanie w zakresie zobowiązań umownych regulacji rozporządzenia unijnego i którego art. 2 stanowi, że prawo wskazane stosuje się bez względu na to, czy jest ono prawem kraju członkowskiego UE.

Odnośnie do umowy o pracę wybór może dotyczyć całej umowy lub jej części. Nie może jednak pozbawiać pracownika ochrony, jaka przysługiwałaby mu zgodnie z prawem, które byłoby właściwe, gdyby strony nie dokonały żadnego wyboru. Zgodnie z art. 8 ust. 2-4 rozporządzenia unijnego, jeśli strony nie wskażą żadnego prawa, wówczas do zawieranej umowy należy stosować regulacje państwa:

1) w którym lub - gdy takiego brak - z którego pracownik zazwyczaj świadczy pracę w wykonaniu umowy; za zmianę państwa, w którym zazwyczaj świadczona jest praca, nie uważa się tymczasowego zatrudnienia w innym państwie,

2) w którym znajduje się przedsiębiorstwo, za pośrednictwem którego zatrudniono pracownika - jeżeli niemożliwe jest ustalenie prawa właściwego zgodnie z pkt 1,

3) innego niż określone w dwóch poprzednich punktach, jeśli ze wszystkich okoliczności wynika, że umowa wykazuje ściślejszy związek z tym właśnie państwem.

Wybór polskiego prawa (tak jest zazwyczaj) i zapisanie umowy o pracę jako podstawy zatrudnienia w dokumencie legalizującym pracę w Polsce powoduje, że zatrudniający musi przestrzegać polskich przepisów prawa pracy, w tym o: wyborze rodzaju umowy o pracę, pisemnej informacji dołączanej do umowy o pracę, czasie pracy (norma dzienna - 8 godz., a tygodniowa - średnio 40 godz. w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym) i godzinach nadliczbowych, wynagrodzeniach (w tym minimalnym wynagrodzeniu za pracę, które w 2020 r. wynosi 2.600 zł), urlopach (bezpłatnych, wypoczynkowych, związanych z rodzicielstwem), sposobach i trybach rozwiązania umowy o pracę.

Przypominamy! Zgodnie z art. 22 § 1 K.p., stosunek pracy to wykonywanie pracy określonego rodzaju osobiście przez zatrudnionego na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym, w zamian za co pracodawca wypłaca wynagrodzenie. Nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną w warunkach wykonywania pracy właściwych dla stosunku pracy. Jeśli natomiast zatrudnienie ma wszystkie cechy pracowniczego, to będzie to stosunek pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy (art. 22 § 1¹ K.p.).